Istnieje przekonanie, że nic nie dzieje się bez przyczyny. Każde zdarzenie jest konsekwencją wcześniejszych decyzji, wyborów, działań. Osobiście uważam, że jest w tym sporo prawdy. Te tzw. "lekcje życiowe" też nie biorą się znikąd .   Ktoś  lub  Coś celowo    i bardzo precyzyjnie rozporządza doświadczeniem jakie jest nam konieczne właśnie w tej chwili, w której aktualnie jesteśmy. Te zadania są bardzo różne, bo uczymy się i kreujemy siebie, poprzez różne sytuacje  życiowe. Zarówno te pozytywne jak i te negatywne.

Od jakiegoś czasu jest mi dane poznawanie WordPressa. Niespodziewanie uczestniczyłam w szkoleniu na jego temat. Szkolenie zakończyło się stworzeniem strony www dla instytucji, w której pracuję. Na początku tego roku nawet bym nie pomyślała, że będę potrafiła stworzyć cokolwiek co by przypominało stronę internetową. Powiem więcej, mnie to nawet nie interesowało 😛 Owszem miałam tę stronę ale stworzył mi ją ktoś, a ja tylko wstawiłam zdjęcia i wpisy, które zresztą bardzo rzadko się pojawiały, do tego stopnia, że zapomniałam login do strony 😛 Ale gdzieś, ktoś postanowił, że niedokończone trzeba skończyć . No i tym sposobem powróciłam do administracji tą stroną.  

A jest to o wiele trudniejsze niż na kursie gdyż tam miałam udostępniony kreator graficzny do tworzenia stron, który w bajeczny sposób ułatwiał wszystko. W darmowej opcji jest to o wiele trudniejsze. Robienie tu czegokolwiek  wymaga bardzo dużo samozaparcia , a nie grzeszę tą cecha 😀 Gdybym miała do czegoś to porównać to moje działanie wygląda tak jakbym wchodziła po schodach obładowana ciężkimi siatami, a schody się nie kończyły... Ale idę dalej chociaż po głowie tłucze się myśl "po jaką cholerę mi to ?" ... Po co ja w ogóle wchodzę po tych schodach? Nawet nie mam pojęcia dokąd one wiodą i czy ja tam chcę się znaleźć? 

I zadałam sobie pytanie: po co mi był ten cały WordPress? W znaczeniu: czego mnie to nauczyło? I przywędrowała do mnie taka myśl: zrobiłaś coś co wydawało ci się niemożliwego, przekroczyłaś granice, które uważałaś za nieosiągalne. Ktoś lub Coś zaplanował właśnie poprzez takie narzędzie, a nie inne żebyś podjęła wyzwanie, zmierzyła się z nim i wyszła z niego zwycięsko. To takie spojrzenie na siebie spoza siebie. Pokazanie samej sobie, że niemożliwe istnieje tylko w moim umyśle. Jest takim podszeptem, wchodząc w który przestaje istnieć. Uwolnienie od lęku sprawia, że sięgamy coraz wyżej i coraz głębiej. Mamy większą śmiałość przekraczania granic umysłu.

I jestem przekonana, że jest Ktoś lub Coś co przydziela nam zadania do wykonania. Jakieś Centrum Logistyczne Wszechświata, które sprawdza nasz obecny stan, rozprowadza możliwości, sposoby wykonania najlepsze i najwydajniejsze dla nas. I raczej żaden człowiek by tego tak nie zaplanował....